کربلا

توضیحات

این شهر تا سال ۶۱ هجری قمری بیابان بزرگی بوده‌ است به نام‌های نینوا، غاضریه و طف. اما بعد از سال ۶۱ قمری و رویداد کربلا، به‌تدریج مورد توجه شیعیان و مسلمانان قرار گرفت و پس از ساخت گنبد و بارگاه برای کشته شدگان در کربلا توسط حکومت آل بویه به یکی از شهرهای مهم زیارتی عراق تبدیل شد.
نبرد کربلا در چهارشنبه ۱۰ اکتبر سال ۶۸۰ میلادی (۱۰ محرم سال ۶۱ هجری قمری) مطابق با ۲۱ مهرماه هجری خورشیدی در بیابان‌های خالی در مسیر کوفه رخ داده‌است. هم حسین بن علی و هم برادرش عباس بن علی توسط قبیله محلی بنی اسد در مکانی که بعدها به مشهد الحسین معروف شد به خاک سپرده شدند. جنگ خود در نتیجه خودداری حسین از درخواست یزید اول برای بیعت با خلافتش روی داد. حاکم کوفه، عبیدالله بن زیاد، سی هزار سوار را به سمت حسین روانه کرد. حسین سپاهی قابل توجه نداشت، او با خانواده و یاران اندکش همراه بود. قوای کوفی به فرماندهی عمر بن سعد دستور گرفتند که حسین و یارانش را از رسیدن به آب منع کنند تا حسین را وادار به بیعت کنند. در روز دهم محرم، حسین بن علی نماز صبح را خواند و سپاهیان خود را به همراه برادرش عباس به جنگ روانه کرد. در آن روز حسین به همراه ۷۲ تن از یارانش کشته شده شدند.

نکات

یکی از خیابان‌های معروف خیابان جمهوری است که روی آن توسط سایه‌بان پوشانده شده است و در دو طرف آن نیز دست‌فروش‌هاه قرار دارند. از نکات جالب این است که هر دست‌فروش یک شماره و جای مشخص دارد. همچنین این دست‌فروش‌ها در زمان شب یا نماز فقط بر روی وسایل خود یک پارچه می‌شکند و آنها را جمع نمی‌کنند.
مردم عراق کمتر از ایران چای می‌نوشند و در صورت نوشیدن نیز چای مخصوص خود که کوچک و غلیظ است و همچنین با شکر شیرین شده است را استفاده می‌کنند و یا از قهوه عربی که تلخ‌تر است استفاده می‌کنند. در بخش بازار فردی که چای و قهوه دارد بین فروشگاه‌ها می‌گردد و به فروشگاه‌ها آن را می‌فروشد.
دسته‌های عزاداری عراق با ایران کمی تفاوت دارد، بطور مثال از دهل مخصوص خود که بعضی‌ها گرد و بعضی 8 گوش است استفاده می‌کنند. بیشتر عزاداران هم پا برهنه هستند و همچنین لباس‌های بیشتر دسته‌ها یکسان است. بطور مثال یک دسته خاص تمام افراد لباس و شلوار سفید دارند. همچنین روش زنجیر و یا سینه زدن آنها کمی متفاوت است و با روش‌های خاصی آن را انجام می‌دهند.
تقریبا در تمام کشور عراق سیم‌کشی‌های برق بسیار نامنظم هستند و در یک نقطه خاص چند تیر برق و سیم‌کشی زیاد بر روی آنها وجود دارد و بصورت کلی نظم خاصی در نوع سیم استفاده شده، تعداد سیم‌ها و تیر برق نیست.
گرمای عراق نسبت به ایران بسیار بیشتر است و در زمان رفتن ما دمای محیط 50 درجه بود. همچنین باد بسیار کم می‌آیند و حتی اگر بیاید هم باد بسیار گرم است. به دلیل گرما زیاد عرق از روی بدن بسیار سریع تبخیر می‌شود و عرق زیادی روی بدن شما نمی‌ماند.
پوشش مردان و کودکان دشداشه و صندل است که این مورد تقریبا در تمام شهرها یکسان است. زنان نیز از چادر سیاه بلند استفاده می‌کنند که بعضی از آنها روبند برای چهره نیز دارند. در اطراف حرم نیز بیشتر افراد بدون کفش رفت‌آمد می‌کنند و آنهایی که صندل یا دمپایی دارند هم برای رفتن به داخل حرم آنها را همان جلو ورودی حرم رها می‌کنند.
واحد پول عراق، دیناری عراقی است که در زمان رفتن ما هر 1000 دینار تقریبا 65 هزار تومان بود. خود عراقی‌ها به 1000 دینار، 1 دینار می‌گویند. کمتری مقدار پول هم 250 دینار و بعد از آن 1000 دینار است. قیمت‌ها با ایران تقریبا برابر بود و جنسی که در ایران 100 هزار تومان بود آنجا 1.5 دینار می‌شد.
ماشین‌های داخل عراق بیشتر ماشین‌های کشور ژاپن یا کره جنوبی است که در بعضی نقاط کشور ماشین‌های آمریکایی هم وجود دارد. تقریبا بیشتر ماشین‌ها وضع ظاهری خوبی ندارند و خوردگی بدنه دارند. پلاک ماشین‌ها نیز در عراق یکسان نیست و بسیار متفاوت هستند، عده‌ای زبان عربی و عده‌ای انگلیسی، بخشی بصورت مستطیل شبیه ایران و بعضی مربع هستند. بطور کلی با توجه به نبود حکومت مقتدر در عراق هر حکومت یا هر استانی یک پلاک خاص خود را آورده است که هنوز هم همان‌ها مانده‌اند.
در اطراف حرم امام حسین موکب‌هایی وجود دارند که در تمام زمان‌ها آب آشامیدنی و همچنین در ناهار و عصر غذای نظری پخش می‌کنند. البته غذا پخش شده در ظروف کوچک و در حد یک میان‌وعده است. مردم کربلا نسبت به دیگر شهرها نظافت را کمی بیشتر رعایت می‌کنند و آشغال‌های سطح شهر کمی نسبت به دیگر جاها کمتر است.
در تمام جاهای زیارتی کشور عراق پلیس برای بازرسی بصورت لایه به لایه وجود دارد که برای وارد شدن توسط هر کدام از آنها بازرسی می‌شوید. لباس افراد نظامی نیز یکسان نیست و در یک شهر ممکن است چند نوع مختلف مشاهده کنید. همچنین درجه نظامی نیز بر روی لباس این افراد نیست.
از نکات جالب حرم، وجود وضوخانه در داخل حرم است که فیلم آموزشی نیز در آن پخش می‌شود. همچنین آبسرد کن در داخل حرم هم وجود دارد. پس برای وضو یا نوشیدن لازم نیست کفش بپوشید و به بیرون محوطه بیایید.
ظاهرا کلمه‌ای مانند صلوات در عراق وجود ندارد و در داخل حرم اگر کسی بخواهد که بقیه صلوات بفرستند یکبار صلوات می‌فرستند و بقیه بعد از اون تکرار می‌کنند.
در صورتی که فردی فوت کند او را یکبار به داخل حرم می‌آورند و یک بار از کنار ضریح عبور می‌دهند و سپس او را با ماشین به قبرستان منتقل می‌کنند. این اتفاق در یک روز زیاد اتفاق می‌افتد.
برای استفاده از نور طبیعی در حرم بخش‌هایی از سقف با شیشه پوشانده شده است تا محوطه را روشن کند. حرم‌های کشور عربستان نسبت به ایران بسیار کوچک هستند و تقریبا تمام آنها فقط یک حیاط و یک بخش سرپوشیده دارند.
در کربلا بیشتر محیط بیرون با سایه‌بان پوشانده شده است تا آفتاب به افراد نتابد و همچنین پنکه‌های بزرگ که آب را نیز پخش می‌کنند در این بخش‌ها وجود دارد.
افراد نسل جدید عراق نسبت به قبل لاغرتر هستند. بیشتر افراد سن بالا مخصوصا آقایان چاق هستند. همچنین تفاوت ظاهری زیادی بین افراد کشور عراق و ایرانی‌ها نیست و در صورتی که لباسی بجز دشداشه پوشیده باشند به سختی می‌توان تفاوت را مشاهده کرد.
برعکس دیدگاهی که داشتم گرد‌خاک در شهرهای مختلف بسیار کم بود و آسمان بسیار تمیزتر از شهرهای ایران بود. با توجه به این مورد این دیدگاه که گرد‌خاک ایران از عراق می‌آید احتمال زیاد درست نیست.
با توجه به شرایط محیطی و همچنین کم بودن غذا و آب حیواناتی مانند سگ و گربه در محیط بسیار کم است و در صورت وجود نیز بسیار لاغر هستند. خود مردم نیز به آنها غذا نمی‌دهند.

نظر

هدف و انگیزه : زیارت اربعین و آشنایی با مردم شهر در کشوری دیگر
حس و حال قبل : هیجان آشنایی با فرهنگ مردم
حس و حال بعد : گرمای زیاد منطقه که البته موارد خوبی توسط شهر اندیشیده شده بود
روش رفتن : اتوبوس از مرز مهران
مسیر : از مهران به سمت کربلا
غذا محلی : فلافل، شیرنی محلی، بستنی
تعامل با مردم : فروشندگان که عده ای از آنها فارسی هم متوجه می‌شدند
اتفاقات جالب : بیشتر مواقع نزدیک حرم غذا نذری بود، عزاداری های متفاوت مردم، ایستهای بازرسی زیاد پلیس