دشت لار به چشمه دیو‌آسیاب

توضیحات

در نزدیکی قله دماوند و دشتی که خودش را در کوهپایه این قله پهن کرده است، برای دسترسی به چشمه دیو آسیاب باید به آنجا بروید، دشتی که نیمی از آن در یک استان و نیمی دیگر در استانی دیگر واقع شده است، به گونه ای که بخش شمالی و شمال شرقی آن در استان مازندران و بخش جنوبی و جنوب غربی آن در لواسانات شهرستان شمیران استان تهران قرار گرفته است. این دشت از سال ۱۳۵۴ با نام پارک ملی لار شناخته می شود و از سال ۱۳۶۱ به عنوان منطقه حفاظت شده که از سال ۷۰ شکار در برخی مناطق آن ممنوع شده است. دشتی که هر بخش از آن زیبایی هایی منحصر به فرد دارد، منظره ای از قله دماوند و ان طرف تر دشتی پر از گل های شقایق که زیبایی های این منطقه را دو چندان می کند.
در ارتفاعات شمالی دشت لار و در ارتفاع ۳۰۱۵ متری از سطح دریا و در میان تپه آهکی ۱۰ متری که از میانه دشت هیچ اثری از دریاچه دیده نمی شود و برای رویت آن باید کمی سختی را به جان بخرید تا به دریاچه فیروزه ای برسید که دارای دو آبگیر کوچک و بزرگ است و دریاچه ای که در میان رودخانه دلیچای و سفیدآب قرار گرفته است. دریاچه ای دایره ای شکل را خواهید دید که با قطر ۲۰ و عمق ۲ متر پیش روی شماست. اما زیبایی بی نظیر آن زمانی است که جوشش آب را از دو دهانه چشمه می نگریم که ما را محو خود می کند. آبی که ار این دریاچه سرریز می شود از بین سنگ ها به پایین تر ها انتقال می یابد و در نهایت به رودخانه می رسد.
نحوه شکل گیری دریاچه ی دیو آسیاب به گونه ای بوده که بسترش را خودش ساخته است. در واقع تپه ی لایه لایه که دریاچه در میان آن قرار گرفته است در طی سالیان دراز و به دلیل انباشته شدن و رسوب مواد معدنی، به ویژه املاح بی کربنات موجود در آب در ارتفاع ۲۰ متری از بستر رودخانه به وجود آمده است. معمولا املاح آب نمی توانند مانع فشار آب شوند و در این چشمه هنوز این املاح نتوانسته اند دهانه های چشمه را مسدود کنند. در واقع فشار زیاد آب و مقدار زیاد املاح بی کربنات کلسیم باعث شده است که شکل مخروطی به خود نگیرد و امروزه به شکل سکوئی تخت و صاف باشد.

عکس‌ها

mhkarami97

شماره تماس‌ها

علیرضا : 09127936932

نکات

ساعت ورود به دشت لار از ساعت 8 صبح تا 4 بعدازظهر است و حداکثر ساعت خروج هم 1 ساعت قبل از غروب آفتاب است.
امکان شب‌مانی در دشت لار وجود ندارد و ممنوع است.
مسیر بعد از محیط‌بانی خاکی است، تقریبا تا سدلار مسیر خاکی مناسب است ولی بعد از آن مسیر خراب‌تر می‌شود و در 3 کیلومتر آخر هم شیب و چاله‌های زیادی دارد.
مسیر از محیط‌بانی تا 3 کیلومتر آخر را می‌توان با دوچرخه رفت اما همانطور که گفته شد شیب انتها بسیار زیاد است و نمی‌توان با دوچرخه آن را رفت.
مسیر برای ماشین‌های سواری تا سد مناسب است و برای بعد از آن و رفتن به چشمه ماشین‌های سواری پیشنهاد نمی‌شود.
در طول مسیر 3 چشمه آب وجود دارد، یکی کنار رودخانه‌ای که به سد می‌ریزد، یکی در طول مسیر و کنار عشایر و یکی قبل از شروع سربالایی با شیب زیاد نهایی.
آب چشمه گوگردی است و عمق آن هم زیاد است و همچنین بسیار سرد است.
در پایین چشمه رودخانه وجود دارد که آب آن گوگردی نیست.